prokariotyczne
Encyklopedia PWN
biol. najmniejsza występująca w przyrodzie, zdolna do życia, samoodtwarzająca się struktura o złożonej organizacji.
prokarionty, organizmy prokariotyczne,
biol. grupa jednokomórkowych organizmów niemających wyodrębnionego z cytoplazmy jądra komórkowego oraz organelli komórkowych typowych dla eukariontów, takich jak: mitochondria, chloroplasty, aparat Golgiego, retikulum endoplazmatyczne.
biol. w systematyce proponowanej przez C. Woese’a najwyższa jednostka (takson) mogąca obejmować królestwa;
geny składające się z sekwencji kodujących (egzonów) i sekwencji nie kodujących (intronów);
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;