procesu formułkowego
Encyklopedia PWN
ogół norm regulujących w staroż. Rzymie sposób postępowania w sprawach sądowych;
litis contestatio
w procesach rzym. — legisakcyjnym i formułkowym, pierwsze stadium postępowania przed urzędnikiem jurysdykcyjnym, gł. pretorem, kończące się formalnym ugruntowaniem sporu; dawało to sędziemu prywatnemu legitymację do orzekania.
[łac., ‘zawiązanie sporu’, ‘utwierdzenie sporu’],
formula
w staroż. Rzymie dokument stanowiący podstawowy element tzw. procesu formułkowego, podający w zwięzłej formie roszczenie powoda i zarzuty pozwanego;
[łac. formula ‘reguła’, ‘wzorzec’],
iudex
[łac.]:
