problem fazy
Encyklopedia PWN
podejście metodol. i teoret., stosowane w humanistyce, zwłaszcza w latach 60. i 70. XX w., korzystające z osiągnięć strukturalizmu i semiotyki;
proces fizykochemiczny, którego podstawą jest przebiegająca z dużą szybkością reakcja utleniania, polegająca na gwałtownym łączeniu się substancji spalanej (paliwa) z utleniaczem, której towarzyszy wydzielanie się dużej ilości energii i zazwyczaj płomień;
stres
psychol. stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki celów, zadań, wartości.
[ang.],
polski wszechstronny wynalazca, samouk.
Materiały dodatkowe
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
