prezydenci
Encyklopedia PWN
prezydent
jednoosobowa głowa państwa w republice;
[łac.],
urząd prezydenta państwa polskiego przeniesiony 17 IX 1939 za granicę w warunkach agresji niemieckiej i sowieckiej oraz okupacji kraju;
w Polsce w okresie międzywojennym i 1944–50 organ samorządu terytorialnego;
organ pomocniczy zapewniający pod względem organizacyjno-techn. realizację konst. uprawnień prezydenta.
koncepcje ideologiczne mające wytyczać drogę rozwoju społeczno-ekonomicznego i politycznego niepodległych krajów Afryki;
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
Materiały dodatkowe
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
