prawo
Encyklopedia PWN
prawo porównawcze, metoda prawnoporównawcza badania prawa, zw. też komparatystyką prawniczą,
jedno z podejść badawczych traktowane jako odrębna metoda badań w zakresie nauk prawnych, polegające na porównywaniu systemów prawnych i poszczególnych instytucji prawa oraz doktryn prawnych w różnych państwach;
ekon. prawo mówiące, że popyt jest bierny i zawsze dostosuje się do wielkości podaży;
w dawnej Polsce odmiana prawa magdeburskiego;
wg polskiej nauki prawa ogół norm prawnych regulujących organizację i zasady działalności zakładów ubezpieczeń oraz prawa i obowiązki stron stosunków ubezpieczeniowych w dziedzinie ubezpieczeń gospodarczych i społecznych;
w nauce prawa nazwa określająca ogół norm prawnych z okresu ukształtowania się organizmów państwowych.
prawo brzegowe, prawo nadbrzeżne,
średniowieczny zwyczaj zezwalający początkowo mieszkańcom, a później panom wybrzeża morskiego lub rzek na zawłaszczanie przedmiotów wyrzuconych przez wodę — niczyich (np. bursztynu, ryb, drewna), ale także statków z towarami i rozbitków, których brano w niewolę;
