prawem
Encyklopedia PWN
prawo przysługujące człowiekowi, gwarantowane w Deklaracji praw człowieka 1948, rozszerzone w art. 6 paktu praw obywatelskich i politycznych (Pakty Praw Człowieka z 1966), uznające, że człowiek ma przyrodzone prawo do życia, którego nikt nie może go samowolnie pozbawić;
gałąź prawa publicznego, obejmująca ogół norm prawnych regulujących funkcjonowanie finansów publicznych (zwłaszcza państwa), głównie publiczną działalność finansową (pieniężną).
prawo flamandzkie, prawo holenderskie,
zespół swobód i praw przysługujących osadnikom flamandzkim kolonizującym w XII w. tereny nad dolną Wezerą, dolną i środkową Łabą oraz niektóre obszary Brandenburgii, Miśni i posiadłości arcybiskupstwa magdeburskiego;
dziedzina prawa określająca czyny będące przestępstwami, grożące za popełnienie przestępstw kary i środki karne oraz środki zabezpieczające, stosowane w związku z naruszeniem p.k., a także zasady odpowiedzialności karnej.
średniow. prawo zwyczajowe regulujące stosunki między seniorem i wasalem.
prawo darowania indywidualnie oznaczonej osobie prawomocnie orzeczonej kary, w całości lub części (w przeciwieństwie do amnestii);
