praktyka

Encyklopedia PWN

praktyka
[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],
naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;
zespół precedensów i zwyczajów wykształconych w procesie stosowania postanowień konstytucji.
zespół precedensów i zwyczajów wykształconych w procesie stosowania norm prawnych regulujących sposób działania parlamentu.
dobra praktyka analityczna, dobra praktyka laboratoryjna (DPL), ang. Good Laboratory Practise,
zbiór reguł postępowania w prawidłowo funkcjonującym laboratorium, zgodny z uznanymi standardami;
antymonopolowe ustawodawstwo, antytrustowe ustawodawstwo,
ekon. przepisy prawne mające na celu niedopuszczenie do powstawania monopoli oraz ograniczenie stosowania praktyk monopolistycznych, popieranie konkurencji i ochronę konsumentów.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia