pragmatyczna
Encyklopedia PWN
dyscyplina nauk. wyodrębniona w latach 30. XX w.; obejmuje zespół nauk o nauce tworzący „federację metanauk”, które prowadzą badania podstawowe, stosowane i wdrożeniowe oraz dociekania o teoret. i praktycznych celach szeroko pojętej nauki, rozpatrywanej w różnych aspektach i z różnych punktów widzenia;
wojna o sukcesję austriacką 1740–48,
wojna wywołana wystąpieniem Prus, Francji, Hiszpanii i Bawarii przeciwko sukcesji w posiadłościach habsburskich Marii Teresy, córki zmarłego Karola VI (sankcja pragmatyczna 1713).
log. wszelki przedmiot, właściwość, wydarzenie funkcjonujące w procesie porozumiewania się ludzi (w ramach określonego języka), w którym służy do przekazywania pewnych treści (znaczeń) dotyczących rzeczywistości zewn. bądź wewn., przeżyć emocjonalnych, estetycznych, wolicjonalnych itp.
polityk palestyński;
anwiksziki
wczesnoindyjski nurt filoz., z którego ok. II w. n.e. wykształcił się system njaji;
[sanskr. ānvīkṣikī ‘dyscyplina badawcza’, ‘metodyczna refleksja’],
asertywno-dedukcyjny system
system aksjomatyczny (aksjomatyczny system) w sensie pragmatycznym — a więc ze względu na pewną osobę;
[łac. assertio ‘uznanie’, deductio ‘wywód’, gr. sýstēma ‘zestawienie’],
