prądu pobudzenia
Encyklopedia PWN
rodzaj łącznika powodującego samoczynne odłączenie w określonym (dość krótkim) czasie urządzeń elektrycznych (odbiorników) od sieci zasilającej, w przypadku wystąpienia w obwodzie zwarcia doziemnego lub nadmiernego upływu prądu spowodowanego pogorszeniem się izolacji przewodów instalacji elektrycznej bądź urządzeń (odbiorników).
przewodzenie impulsów we włóknach nerwów i w ośrodkowym układzie nerwowym.
cytofizjolog rosyjski;
biol. napięcia elektr. (różnice potencjałów) występujące w narządach organizmu między środowiskami przedzielonymi błoną półprzepuszczalną, nazywane potencjałami błonowymi, albo rozprzestrzeniające się w polu elektr. otaczającym grupy pobudzonych komórek, zw. potencjałami polowymi.
reobaza
fizjol. najmniejsze (progowe) natężenie prądu elektrycznego wystarczające do pobudzenia nerwu lub mięśnia;
[gr.],
elektrofizjologia
fizjol. dział fizjologii zajmujący się badaniem czynności komórek organizmu lub zespołów komórek na podstawie analizy ich aktywności bioelektr., czyli wytwarzanych przez nie potencjałów bioelektrycznych,
[gr.],
