prąd elektryczny stały
Encyklopedia PWN
ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, który zachodzi pod wpływem pola elektrycznego.
natężenie prądu elektrycznego, prąd elektryczny, I,
wielkość fizyczna skalarna równa stosunkowi ładunku elektrycznego dq przepływającego przez dany przekrój poprzeczny przewodnika w czasie dt do tego czasu: I(t) = dq/dt;
silnik elektryczny, pot. motor,
maszyna elektryczna przetwarzająca energię elektr. w energię mech. ruchu obrotowego (s.e. wirujący) lub, rzadziej, postępowego (silnik liniowy);
układ połączonych ze sobą elementów, umożliwiających przepływ prądu elektrycznego;
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
opór elektryczny, oporność elektryczna,
wielkość charakteryzująca przewodnik (gałąź obwodu elektrycznego).
