poziome

Encyklopedia PWN

proces biologiczny polegający na przepływie materiału genetycznego niezwiązanego z procesami rozmnażania się;

[gr.],

instrument geodezyjny przeznaczony do pomiarów w terenie kątów poziomych i pionowych.

dział geometrii wykreślnej, w którym: 1) stosuje się rzutowanie prostokątne na rzutnię poziomą π₁, zawierającą oś rzutów x i niekiedy nową oś rzutów x₁; 2) przez rzuty poziome punktów (A′, B′, ...) prowadzi się proste odnoszące, prostopadłe do osi x, względnie x₁, i od ich przecięć z osiami odkłada się na nich odcinki mierzące wysokości rzutowanych punktów; ich końce to rzuty pionowe (A″, B″, ...) oraz rzuty trzecie (A‴, B‴, ...) tych punktów.

usterzenie,

lotn. zespół stałych i ruchomych powierzchni nośnych statku latającego;

geotektoniczne teorie,

termin odnoszony do wielu koncepcji wysuniętych w trakcie rozwoju nauk geologicznych, dotyczących genezy i ewolucji wielkich struktur geologicznych, takich jak kontynenty, oceany, orogeny lub baseny sedymentacyjne;

kineskop

[gr. kínēma ‘ruch’, skopéṓ ‘patrzę’],

rodzaj obrazowej lampy elektronopromieniowej przeznaczonej do przetwarzania sygnału elektrycznego (wizyjnego) na obraz świetlny oglądany na ekranie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>