powietrznymi
Encyklopedia PWN
zespół norm regulujących stosunki prawne związane z lotnictwem i przestrzenią powietrzną.
pilot, generał, specjalista lotniczy;
pol. regularne formacje lotnictwa bojowego i pomocniczego WP lub Pol. Sił Zbrojnych.
wojna światowa II 1939–45,
konflikt między grupą demokratycznych państw Europy Zachodniej, do których później przyłączyły się USA i ZSRR, występujące w obronie własnych pozycji w Europie i na świecie, a państwami faszystowskimi (oraz ich sojusznikami), zmierzającymi do zdobycia hegemonii w świecie; konflikt w warunkach wielkiego skoku naukowo-technicznego, który doprowadził do rozwarstwienia sił zbrojnych na nowoczesne armie (głównie niemiecka) wyposażone w najnowsze typy uzbrojenia i tradycyjne armie przede wszystkim państw średnich i małych.
Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego, ang. International Air Transport Association (IATA ),
międzynar. organizacja utworzona 1945 w Hawanie (Kuba);
DME, ang. Distance Measuring Equipment, odległościomierz radiowy,
międzynar. standardowy system impulsowy do pomiaru odległości statku powietrznego;