powierzchniowych
Encyklopedia PWN
kras, krasowienie, procesy krasowe,
procesy rozpuszczania skał (wapieni, dolomitów, gipsów, soli kamiennej) przez wody powierzchniowe i podziemne, prowadzące do rozwoju podziemnej cyrkulacji wód i powstania charakterystycznych form powierzchni Ziemi, zwanych formami krasowymi.
okresowe zmiany rozkładu temperatury wód powierzchniowych oceanu i układów ciśnienia atmosferycznego, występujące w obszarze równikowym Oceanu Spokojnego, oraz związane z nimi anomalne zjawiska pogodowe.
miejsce wydobywania się na powierzchnię Ziemi (także powierzchnię innych planet i ich satelitów) produktów erupcji: lawy (wulkan lawowy), materiałów piroklastycznych (wulkan pyłowy, szlakowy) oraz gazów wulkanicznych (wulkan gazowy).
Bałtyckie, Morze, Bałtyk, duń. Østersøen, est. Läänemeri, fiń. Itämeri, lit. Baltijos jūra, łot. Baltijas jūŗa, niem. Ostsee, ros. Bałtịjskoje mọrie, szwedz. Ostersjön, ang. Baltic Sea,
śródlądowe, półzamknięte morze epikontynentalne Oceanu Atlantyckiego, leżące w Europie Północnej między Półwyspem Skandynawskim a środkową i wschodnią częścią lądu europejskiego.
ruch mas wodnych w zbiornikach wód stojących (oceanach, morzach, jeziorach) w następstwie oddziaływania czynników zewn. i wewnętrznych (np.: gradientu ciśnienia, temperatury, gęstości wód), a także siły Coriolisa.
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
