portlandzki
Encyklopedia PWN
otrzymywany przez prażenie (w temperaturze ok. 1400°C) margli lub wapieni z gliną i zmielenie tak uzyskanego klinkieru portlandzkiego z dodatkiem gipsu i żużla wielkopiecowego;
półprodukt w produkcji cementu portlandzkiego.
waza ze szkła warstwowego (ciemnoniebieskiego i mlecznobiałego) rytowana reliefowo, ze scenami z gr. mitologii (Peleus i Tetyda) lub postaciami hist. (apoteoza ces. Augusta), wykonana ok. 30–20 r. p.n.e. w Rzymie lub Kampanii;
cement
sproszkowany mineralny materiał wiążący (spoiwo budowlane), który po wymieszaniu z wodą tworzy plastyczną mieszankę (zaczyn), mającą zdolność twardnienia w wodzie (co jest korzystne dla późniejszych własności wyrobów cementowych) i na powietrzu, dając sztuczny kamień odporny na działanie wody;
[łac. caementum ‘kamień tłuczony’],
cement biały, cement portlandzki biały,
cement portlandzki o białej barwie, wyrabiany z surowców zawierających mniej niż 0,3% tlenku żelaza(III);
ang. wynalazca, z zawodu murarz;
