polimerowy
Encyklopedia PWN
beton zawierający rozproszone mikrozbrojenie w postaci włókien stalowych, polimerowych, szklanych;
techn., chem. proces mech. rozdzielania układów niejednorodnych — zawiesin cząstek stałych w cieczach oraz aerozoli (cząstek ciała stałego lub cieczy rozproszonych w gazie), polegający na oddzieleniu fazy rozproszonej (cząstek) od fazy ciągłej (cieczy lub gazu) podczas przepływu przez porowatą przegrodę filtracyjną.
polimerowe materiały włókiennicze (tkaniny, dzianiny, włókniny, kompozyty włókiennicze) używane w budowie nawierzchni drogowych oraz budowli lądowych i wodnych;
chemik;
element strukturalny wykonany z materiału tkankowego (auto-, homo-, heterogenicznego) lub biomateriału (metal, ceramika, tworzywo węglowe, tworzywo sztuczne) umieszczony w organizmie w celu uzupełnienia lub zastąpienia tkanek narządu (albo jego części) lub spełniania (wspomagania) ich funkcji, także urządzenie zastępcze umieszczane wewnątrz ciała (np. serce sztuczne, defibrylator, rozrusznik serca, układ hydrauliczny z zastawką do drenowania płynu mózgowo-rdzeniowego w wodogłowiu).
izolacja
bud. jedna lub kilka warstw materiału bądź element budowli, zabezpieczające pomieszczenie, budowlę lub jej część przed niepożądanymi skutkami działania: temperatury, wilgoci, wody, środowisk agresywnych (chem.), dźwięków, wstrząsów, szkodliwego promieniowania, zapachów itp.
[łac.],
