polifoniczna
Encyklopedia PWN
kompozytor flamandzki;
imitacja
muz. środek techniki polifonicznej (polifonia), polegający na powtórzeniu całości lub fragmentu melodii jednego głosu przez głos drugi, podczas gdy głos pierwszy kontynuuje swoją linię melodyczną;
[łac.],
przyrządy służące do wydobywania dźwięku, ściślej: do wykonywania muzyki.
inwencja
muz. krótki utwór o nieokreślonej ściśle konstrukcji, zwykle polifoniczny, np. Inwencje 2- i 3-głosowe J.S. Bacha.
[łac.],
duński muzykolog i kompozytor;
