polichlorek-winylu
Encyklopedia PWN
polimery
związki złożone z makrocząsteczek organicznych lub (rzadziej) nieorganicznych;
[gr. polymerēs ‘wieloczęściowy’],
handl. nazwa zmiękczonego poli(chlorku winylu) produkowanego w Polsce;
porofory
substancje chem., które w temperaturze pokojowej i w środowisku obojętnym są trwałe, a w temperaturze podwyższonej (85–230°C) lub pod działaniem odpowiednich chemikaliów (nawet wody) rozkładają się z wydzieleniem dużych ilości produktów gazowych;
[gr.],
element wodociągu, będący układem przewodów wodociągowych podziemnych (niekiedy prowadzonych nad powierzchnią terenu), rozprowadzających wodę na pewnym obszarze i dostarczających ją do wewn. instalacji wodociągowych.
tworzywa sztuczne o liniowej lub rozgałęzionej budowie makrocząsteczek, odznaczające się zdolnością do wielokrotnego przechodzenia w podwyższonej temperaturze w stan plast.;