podziemnego
Encyklopedia PWN
Gilgamesz, żył na przeł. XXVII i XXVI w. p.n.e.,
król miasta Uruk w Mezopotamii, znany jednak przede wszystkim jako bohater mitów i eposu o Gilgameszu.
krypta
arch. w starożytności określenie podziemnego, sklepionego korytarza, sali zaciemnionej lub słabo oświetlonej w celu zachowania niskiej temperatury;
[łac. crypta < gr. kryptḗ ‘kryjówka’],
kur
w mitologii sumeryjskiej podziemny obszar kosmiczny;
[sumer., ‘góra’, ‘ziemia’, ‘grunt’],
many
mit. rzym. duchy zmarłych uważane za bóstwa świata podziemnego (łac. di inferni) i przeciwstawiane bogom niebiańskim (di superi);
[łac. di manes ‘dobrzy bogowie’],
Mezopotamia, Międzyrzecze,
kraina geograficzna i historyczna na Bliskim Wschodzie, w dorzeczu Tygrysu i Eufratu, głównie w Iraku, Syrii i Iranie, częściowo w granicach Turcji i Kuwejtu;
sumeryjskie bóstwo świata podziemnego;
