podwyższone
Encyklopedia PWN
poligr. odwzorowanie wypukłej formy drukowej w wyniku odciśnięcia jej kształtu w płycie z odpowiedniego materiału, uzyskane metodą prasowania;
rozkład polimerów lub zmniejszenie ich masy cząsteczkowej pod wpływem czynników zewn., takich jak: tlen zawarty w powietrzu i podwyższona temperatura (starzenie termooksydacyjne), woda (degradacja hydrolityczna), światło słoneczne, a zwłaszcza promieniowanie nadfioletowe UV (starzenie fotochemiczne), promieniowanie wysokoenerg. (promienie gamma, rentgenowskie), czynniki biol. (polimerów biodegradacja);
stal
przerobiony plastycznie techniczny stop żelaza z węglem zawierający do 2,11% węgla oraz inne pierwiastki pochodzące z surowców i paliw stosowanych podczas otrzymywania stali (składniki zwykłe i domieszki) lub dodawane celowo (składniki stopowe).
[niem.],
muz. pierwszy dźwięk (stopień) gamy C-dur (bez znaków chromatycznych) i gamy c-moll (z trzema bemolami), zarazem pierwszy dźwięk (stopień), od którego rozpoczyna się — jak przyjęto — skala diatoniczna (c, d, e, f, g, a, h);
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
