podstawowy wzór rachunku całkowego

Encyklopedia PWN

rachunek różnicowy, rachunek różnic skończonych,
dział matematyki zapoczątkowany przez I. Newtona znajdujący szerokie zastosowanie w metodach obliczeniowych (numerycznych) związanych z układaniem tablic mat., rozwiązywaniem przybliżonym równań algebraicznych, całkowych, różniczkowych, różniczkowo-całkowych, różnicowych, z aproksymacją itp.
mat. dziedzina matematyki badająca własności rozmaitych operacji na wektorach.
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki, wprowadzone niezależnie przez I. Newtona i G.W. Leibniza pod koniec XVII w. jako nowe narzędzie rachunkowe;
Leibniz
[lạibnıc]
Gottfried Wilhelm Wymowa, ur. 1 VII 1646, Lipsk, zm. 14 XI 1716, Hanower,
niemiecki filozof i matematyk; jedna z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII w..
mat. funkcje kąta φ, oznaczane symbolami: sinφ (sinus), cosφ (cosinus), tgφ (tangens), ctgφ (cotangens), secφ (secans), cosecφ (cosecans), określone za pomocą wzorów: sinφ = y/r, cosφ = x/r, tgφ = y/x = sinφ/cosφ (dla kątów φ ≠ π/2 ± nπ, gdzie n = 0, 1, 2, 3, ...), ctgφ = x/y = cosφ/sinφ (dla φ ≠ ±nπ), secφ = r/x = 1/cosφ (dla φ ≠ π/2 ± nπ), cosecφ = r/y = 1/sinφ (dla φ ≠ ±nπ).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia