podstawa opodatkowania
Encyklopedia PWN
ekon. jedna z danin publicznych charakteryzująca się zespołem cech, które wyróżniają się spośród pozostałych danin.
Ricardo 
, ur. 18 IV 1772, Londyn, zm. 11 IX 1823, Gatcomb Park (hrab. Gloucester),
angielski ekonomista, makler giełdowy, jeden z głównych teoretyków klasycznej szkoły w ekonomii.
[rıkạ:rdəu]
David , ur. 18 IV 1772, Londyn, zm. 11 IX 1823, Gatcomb Park (hrab. Gloucester),
ekon. graficzna ilustracja zależności między wysokością stopy opodatkowania a łącznymi wpływami do budżetu państwa z tytułu podatków.
fundacje
instytucje mające osobowość prawną, których działalność jest oparta na majątku przekazanym przez założycieli-fundatorów i bieżących wpływach (dotacje), realizujące określone przez nich cele: filantropijne, kulturalne, naukowe, religijne lub społeczne, niemające charakteru działalności gospodarczej.
[łac. fundatio ‘zakładanie’],
szkoła i pierwszy system nauki ekonomii wyjaśniający istotę i zasady działania obiektywnych praw ekonomicznych.
ekon. suma nakładów przedsiębiorstwa na działalność gospodarczą, wyrażona w formie pieniężnej i liczona w określonej jednostce czasu.
