podnieta
Encyklopedia PWN
bodziec, podnieta,
fizjol. zmiana środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego organizmu, prowadząca do pobudzenia swoistego narządu odbiorczego — receptora;
flegmatyk
jeden z 4 typów temperamentu wyróżnionych przez Hipokratesa (ponadto choleryk, melancholik, sangwinik);
[gr. phlegmatikós < phlégma ‘śluz’, ‘wilgoć’],
Huysmans
pisarz francuski.
[üismạ̃]
Joris-Karl , właśc. Charles Marie Georges Huysmans, ur. 5 II 1848, Paryż, zm. 12 V 1907, tamże,
instynkt
biol. uwarunkowana genetycznie dziedziczna zdolność zwierząt i ludzi do wykonywania łańcucha różnych rodzajów zachowania się, napędzanych przez popędy i sterowanych przez odpowiednie bodźce zewnętrzne, prowadzących do skutków koniecznych dla życia osobnika lub utrzymania gatunku.
[łac. instinctus ‘podnieta’, ‘popęd’],
zjawisko oddziaływania na literaturę twórczości F. Petrarki, a szczególnie zbioru Canzoniere.