plastyczna
Encyklopedia PWN
astenosfera
geol. jedna z powłok ziemskich, o grubości ok. 100 km, część górnego płaszcza Ziemi, bezpośrednio podścielająca litosferę;
[gr. asthenḗs ‘słaby’, sphaíra ‘kula’],
sztuka państwa asyryjskiego (II tysiąclecie–612 p.n.e.)
aureola
ikon. w sztukach plastycznych świetlisty otok (krąg) wokół postaci boskich lub świętych;
[łac. corona aureola ‘wieniec złocisty’],
lud afryk. zamieszkujący wybrzeże Gwinei i pograniczne tereny Sierra Leone;
w najszerszym rozumieniu epoka w historii kultury europejskiej obejmująca zjawiska artystyczne od końca XVI do połowy XVIII w.; w sensie najwęższym pojęcie to określa kierunek w sztukach plastycznych Włoch i Hiszpanii, występujący również w krajach środkowej Europy (Austria, Niemcy); pomiędzy tymi skrajnymi wariantami istnieje wiele koncepcji pośrednich, dotyczących zarówno topografii baroku, jak i jego ram chronologicznych.