piękna
Encyklopedia PWN
jedna z głównych kategorii estetycznych, zazwyczaj pojmowana jako opozycja wobec kategorii piękna; rezultat naruszenia przyjętych kanonów piękna.
teoria sztuki rozwijana w Japonii. Jako dziedzina wiedzy pojawiła się w Japonii pod wpływem Zachodu w końcu XIX w.;
brytyjski myśliciel i polityk.
francuski filozof i pisarz oświeceniowy, główny redaktor Wielkiej encyklopedii francuskiej.
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
filozof grecki, twórca neoplatonizmu.
