peryglacjalna
Encyklopedia PWN
hydrol. niewielkie, płytkie (do 5 m), okrągłe lub owalne jezioro powstałe w zagłębieniu po stopionej bryle martwego lodu lub lodu gruntowego;
woj. w południowej części Polski, graniczy z Czechami (na południu) oraz z woj. wielkopol. i łódzkim (na północy), śląskim (na wschodzie), dolnośląskim (na zachodzie);
kopulaste pagórki o zróżnicowanej wysokości (0,5–100 m) występujące gł. w strefie peryglacjalnej, na obszarach objętych zmarzliną wieloletnią;
woj. w północno-wschodniej Polsce;
geol. drobne formy powierzchni terenu charakterystyczne gł. dla strefy peryglacjalnej;
