pałacowe
Encyklopedia PWN
chiń. malarz, kaligraf i poeta;
malarz chiński;
kaplica
arch. niewielka budowla sakralna, wolno stojąca lub połączona z większym kompleksem architektonicznym (głównie kościołem), bądź też wydzielone pomieszczenie z ołtarzem, stanowiące część większej budowli;
[czes. < łac.],
w. w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim (gmina Kamionka), na Wysoczyźnie Lubartowskiej, nad rz. Ciemięga (dorzecze Wieprza), w pobliżu Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego;
kreteńska kultura, kultura minojska,
kultura rozwijająca się na Krecie w epoce brązu (ok. 3500–1070 p.n.e.);