paradygmat
Encyklopedia PWN
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
angielski wczesnoromantyczny poeta i mistyk, malarz, rysownik i rytownik.
bohater kulturowy, heros kulturowy,
w mitach, eposie i folklorze postać nauczyciela kultury, twórcy i obrońcy jej porządku, niekiedy w postaci kobiecej.
deklinacja
językozn. odmiana imion (imię) przez przypadki;
[łac. declinatio < declinare ‘odmieniać’],
demografia
dyscyplina naukowa, która podejmuje badania zjawisk ludnościowych, zmierzające do wykrycia prawidłowości, którym te zjawiska podlegają.
[gr. dḗmos ‘lud’, gráphō ‘piszę’],
lekarz mikrobiolog, filozof nauki;
