pancerny
Encyklopedia PWN
regularne formacje wojskowe stanowiące część Sił Zbrojnych RP, organizowane od jesieni 1939 poza granicami kraju, na podstawie sojuszniczych umów wojskowych zawartych z Francją i Wielką Brytanią;
pol. formacje wojsk. stanowiące część Sił Zbrojnych RP, organizowane od IX 1939 na Wysp Brytyjskich, na podstawie pol.-bryt. umów wojsk., m.in. z 5 VIII 1940;
seriale telewizyjne, seriale o tematyce wojennej i powojennej,
Wilhelmshaven
m. w północno-zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad zat. Jade (M. Północne). W 1853–69 powstał tu port wojenny, stocznia i miasto, od 1911 miasto; 1917 i 1918 rozruchy marynarzy poprzedzające wybuch rewolucji listopadowej 1918; port i stocznię znacznie rozbudowano po 1933; podczas II wojny światowej baza niem. marynarki wojennej, 2. poł. IV–pocz. V 1945 rejon walk toczonych przez pol. Pierwszą Dywizję Pancerną pod dowództwem gen. S. Maczka, która 6 V zajęła W. (po kapitulacji wojsk niem. 5 V); wzięto do niewoli ok. 34 tys. żołnierzy niem., zdobyto m.in. 3 krążowniki, 18 okrętów podwodnych i ok. 200 innych jednostek wojennych; miasto i port zniszczone w ok. 55%, szybko odbudowane.
[wılh
lmshạ:fn] 
,
lmshạ:fn] ,
ankylozaury, dinozaury pancerne, Ankylosauria,
podrząd gadów kopalnych zaliczanych do dinozaurów ptasiomiednicznych; znane z osadów od środkowej jury z terenów Eurazji, Ameryki Północnej i Australii;
armia
wojsk. związek operacyjny o różnej strukturze organizacyjnej złożony z kilku korpusów lub dywizji jednego lub kilku rodzajów wojsk;
[fr. < łac. armatus ‘uzbrojony’],
