palingenezy
Encyklopedia PWN
palingeneza
biol. występowanie u zarodka cech odpowiadających kolejnym etapom rozwoju rodowego — według teorii E. Haeckla.
[gr.],
palingeneza
geol. proces zachodzący pod wpływem ultrametamorfizmu, polegający na powstaniu wtórnych magm w kontynent. skorupie ziemskiej (magm palingenetycznych) lub uplastycznionej masy skalnej (migma), zdolnej do ruchu i tworzenia intruzji;
[gr. pálin ‘znowu’, génesis ‘narodzenie’],
anateksis
geol. proces zachodzący w skorupie ziemskiej na głęb. 10–20 km, polegający na upłynnianiu (topieniu) starszych kompleksów skalnych pod wpływem wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia oraz przepajaniu ich emanacjami magmy (pary, gazy) lub magmą;
[gr. anátēksis ‘topnienie’],
biogenetyczne prawo, prawo rekapitulacji,
prawo, wg którego w rozwoju osobniczym organizmów powtarzane są gł. etapy ich historii rodowej („ontogeneza powtarza filogenezę”).
palin-
pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie:
[gr. pálin],