paleogen
Encyklopedia PWN
oligocen
geol. trzecia (ostatnia) epoka wczesnego trzeciorzędu (paleogenu), trwająca od ok. 34 do ok. 24 mln lat temu;
[gr. olígos ‘mały’, kainós ‘nowy’],
paleocen
najstarsza epoka wczesnego trzeciorzędu (paleogenu), trwająca od ok. 65 do ok. 55 mln lat temu;
[gr.],
pasmo górskie na granicy Zewnętrznych i Centralnych Karpat Zachodnich, w Polsce i na Słowacji, między Kotliną Orawsko-Nowotarską na zachodzie i północnym zachodzie, Gorcami na północy, Beskidem Sądeckim na północnym wschodzie a Pogórzem Spisko-Gubałowskim i Magurą Spiską na południu.