państwach skandynawskich
Encyklopedia PWN
grupa teorii, które traktują państwo i prawo jako zjawiska społ. badane metodami hist. i socjol.;
faza absolutyzmu w Europie w 2. połowie XVIII w.;
socjalizm
ideologie i ruchy społeczne powstałe w XIX w., dążące do ładu społecznego opartego na zasadach wspólnoty, równości i racjonalnego zarządzania gospodarką; w myśli marksistowskiej faza rozwoju społecznego, następująca po kapitalizmie (termin używany zamiennie z terminem „komunizm”); określenie stosowane niekiedy w charakterystyce ustroju społecznego tych krajów wysoko rozwiniętych (zwłaszcza europejskich), w których gospodarce rynkowej towarzyszy daleko posunięta redystrybucja dochodu narodowego i realizacja koncepcji państwa dobrobytu.
[łac. socialis ‘społeczny’],
związek Danii, Szwecji i Norwegii zawarty w Kalmarze 1397.
