płytkowe
Encyklopedia PWN
zwiększona skłonność do krwawień samoistnych lub pourazowych;
najmniejsze, bezjądrowe elementy morfotyczne krwi, fragmenty cytoplazmy megakariocytów (poliploidalnych komórek o średnicy do 100 µm, z charakterystycznym, ogromnym, wielopłatowym jądrem);
plemię zachodniobałtyjskie wymienione w XIII w. przez krzyżackiego kronikarza Piotra z Dusburga i lokalizowane w zachodniej części Pojezierza Mazurskiego.
preparaty otrzymywane z pełnej krwi ludzkiej lub zwierzęcej;
archeol. jednostka kulturowa późnego okresu wędrówek ludów (2. poł. V–VII w.), z centrum nad górną Łyną;
pow. ziemski w południowo-wschodniej części woj. łódz.;