półprzewodnikach domieszkowych
Encyklopedia PWN
półprzewodniki, których przewodnictwo elektr. zależy gł. od rodzaju i liczby zawartych w nich atomów domieszek lub defektów struktury krystal. (akceptorów lub donorów).
fiz. klasa ciał stałych o oporze elektrycznym właściwym pośrednim między oporem dielektryków i metali, zawierającym się w granicach 107–10–6 Ω · m;
półprzewodniki domieszkowe, w których dominującymi nośnikami ładunku elektr. są elektrony (wykazują przewodnictwo elektronowe);
półprzewodniki domieszkowe, w których dominującymi nośnikami ładunku elektr. są dziury (wykazują przewodnictwo dziurowe);
