osiowe
Encyklopedia PWN
mat. przekształcenie afiniczne mające na płaszczyźnie (w przestrzeni) prostą (płaszczyznę) punktów stałych, nazywaną osią (płaszczyzną) symetrii skośnej, w którym dla pozostałych punktów środek odcinka łączącego punkt z jego obrazem w symetrii skośnej leży na osi (płaszczyźnie) symetrii skośnej, a wszystkie te odcinki mają ten sam kierunek;
geol. nazwa wprowadzona pod koniec XIX w. przez E. Suessa na określenie wielkiego oceanu rozdzielającego w dawnych epokach geologicznych Europę i Afrykę;
torsjometr
przyrząd do mierzenia skręcającego momentu siły przenoszonego przez osiowy element napędu, np. wał;
[łac.-gr.],
turbina wodna reakcyjna osiowa o wirniku z kilkoma nastawnymi łopatkami;
urbanistyka
umiejętność budowy miast i kierowania ich rozwojem.
[łac. urbanus ‘miejski’],