osełka
Encyklopedia PWN
dogładzanie, gładzenie oscylacyjne, superfinisz
wykańczająca obróbka ścierna umożliwiająca uzyskanie bardzo gładkiej powierzchni przedmiotów (gł. metalowych) przez usunięcie wierzchołków mikronierówności powstałych w wyniku wcześniejszej obróbki (szlifowaniem, dokładnym toczeniem);
gładzenie, osełkowanie, honowanie,
technol. wykończająca obróbka ścierna, polegająca na wygładzaniu powierzchni przedmiotów (wcześniej obrobionej, najczęściej przez szlifowanie) za pomocą drobnoziarnistych pilników ściernych (osełek) dociskanych sprężyście do obrabianej powierzchni, najczęściej otworów, rzadziej wałków; wykonywane na obrabiarkach zw. gładzarkami;
zwięzła osadowa skała okruchowa powstała wskutek scementowania ziarn piasku;
wieloostrzowe narzędzie skrawające w kształcie pręta o przekroju prostokątnym, trójkątnym, kołowym lub innym, mające na powierzchni drobne ząbki (nacięcia), które skrawają materiał z obrabianej powierzchni;
pilnik ścierny, osełka,
narzędzie w postaci kształtki z materiału ściernego spojonego spoiwem;