osadowy

Encyklopedia PWN

[gr. staurós ‘krzyż’, líthos ‘kamień’],

minerał, hydroksokrzemian glinu i żelaza AlFe₂O₃(OH)·4Al₂[O| SiO₄];

[łac.],

geol. powolne obniżanie się dna basenu sedymentacyjnego połączone z obfitym dopływem do basenu materiału osadowego, prowadzące do powstawania sekwencji osadów i skał osadowych o wielkich miąższościach;

taras

[fr. < łac.],

terasa,

geol. płaski stopień w dolinie rzecznej lub na brzegu morza (albo jeziora).

Tatry,

najwyższa grupa górska w Karpatach (Centralne Karpaty Zachodnie), w środkowej i wschodniej części Łańcucha Tatrzańskiego, na pograniczu Polski i Słowacji;

Turkmeńsko-Chorasańskie, Góry,

góry w Turkmenistanie i Iranie, na północno-wschodnim skraju Wyż. Irańskiej;

żyła,

geol. wypełnienie szczeliny skalnej przez zakrzepłą magmę lub skupienie minerałów;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>