organicznego
Encyklopedia PWN
med. zaburzenie zdrowia, stan psychologicznej albo psychicznej i fizycznej zależności od jakiegoś psychoaktywnego środka chemicznego, przejawiający się okresowym lub stałym przymusem przyjmowania tej substancji w celu uzyskania efektów jej działania lub uniknięcia przykrych objawów jej braku (abstynencyjne objawy);
van’t Hoff 
, ur. 30 VIII 1852, Rotterdam, zm. 1 III 1911, Steglitz k. Berlina,
chemik holenderski.
[want họf]
Jacobus Hendricus , ur. 30 VIII 1852, Rotterdam, zm. 1 III 1911, Steglitz k. Berlina,
walerianowy kwas, kwas n-pentanowy, CH3(CH2)3COOH,
alifatyczny kwas karboksylowy;
niem. chemik organik;
wanilina, aldehyd 4-hydroksy-3-metoksybenzoesowy, C8H8O3,
związek organiczny, aldehyd aromatyczny;
gatunek węgla kopalnego stanowiący pośrednie ogniwo w szeregu węglowym pomiędzy torfem a węglem kamiennym, zawierający zwykle 65–78% węgla pierwiastkowego w substancji organicznej oraz 10–60% wilgoci całkowitej w stanie naturalnym;
