organiczna
Encyklopedia PWN
rodzaj działalności publicznej w Polsce w XIX w., → praca organiczna.
termin wprowadzony przez L.H. Sullivana na określenie tendencji w architekturze XX w., przejawiającej się w odrzuceniu wszelkich schematów stylistycznych na rzecz kształtowania budowli na wzór form narastających swobodnie, jak w organizmach naturalnych, oraz w ścisłym powiązaniu estetycznym architektury z otoczeniem pierwotnym i z lokalnym tworzywem budowlanym;
chemia organiczna, chemia związków węgla,
dział chemii zajmujący się budową, właściwościami, reakcjami oraz syntezą i zastosowaniem związków organicznych;
kierunek działalności publicznej w Polsce w XIX w., wysuwający hasła różnorodnych działań legalnych, zmierzających do wzmocnienia sił i organizacji społeczeństwa polskiego w sytuacji braku własnego państwa.
dział chemii organicznej zajmujący się metodami wytwarzania związków organicznych w warunkach laboratoryjnych i przemysłowych;
odmiana sztuki abstrakcyjnej, polegająca na operowaniu (w rzeźbie, malarstwie i grafice) formami nieregularnymi, sugerującymi kształty organiczne.
