optymalne
Encyklopedia PWN
statyst. mierniki tempa zmian zjawisk ekonomicznych, najczęściej cen, fizycznych rozmiarów (ilości) produkcji lub konsumpcji i wartości pieniężnych porównywanych w 2 okresach (określanych zwykle jako bieżący i bazowy).
węg. inżynier elektryk i automatyk;
konkurencja
ekon. proces, w którym uczestnicy rynku, dążąc do realizacji swych interesów, próbują przedstawić oferty korzystniejsze od innych ze względu na cenę, jakość, warunki dostawy i inne charakterystyki, wpływające na decyzję zawarcia transakcji.
[średniow. łacina concurrentia ‘współzawodnictwo’],
ekonomista, statystyk, działacz społeczny i państwowy.
kierunek ekonomiczny, zwany też szkołą równowagi ogólnej lub szkołą matematyczną, powstały w latach 70. XIX w. na politechnice w Lozannie, w ramach neoklasycznego nurtu w ekonomii.
w znaczeniu ogólnym zespół urządzeń służących do napędzania (napęd), jednak nazwa ta jest używana gł. na określenie zespołu urządzeń przenoszących napęd z silnika na koła jezdne pojazdu drogowego lub szynowego (lokomotywa, parowóz);
