optyka fizyczna

Encyklopedia PWN

[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],

dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;

krystalografia fizyczna, krystalofizyka,

dział krystalografii zajmujący się badaniem fiz. właściwości ciał krystalicznych, gł. właściwości opt. (optyka kryształów), elektr. (np. piezoelektryczności, przewodnictwa elektrycznego), magnet. (magnetyzm), mech. (np. wytrzymałości, sprężystości, ściśliwości), cieplnych (przewodnictwa cieplnego, rozszerzalności cieplnej);

analogie fizyczne,

podobieństwa między różnymi zjawiskami fiz., wyrażające się tym, że rządzą nimi identyczne lub podobne prawa i dzięki temu przebieg rozważanych zjawisk może być opisany za pomocą jednakowych zależności matematycznych.

fizyka

[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],

nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;

Newton

[nju:tn]

Sir Isaac