optycznym
Encyklopedia PWN
prosta łącząca środki krzywizn powierzchni łamiących układu optycznego (powierzchni soczewek, zwierciadeł);
urządzenie do obserwacji obiektów astronomicznych w świetle widzialnym (tj. odbierających fale długości 350–1000 nm);
przesłona (lub jej obraz), której wielkość decyduje o ilości światła przechodzącego przez układ opt., a więc i o jasności obrazu dawanego przez ten układ;
cecha ośrodka polegająca na zależności jego właściwości opt. od kierunku;
zjawiska opt. wykazujące odstępstwo od ustalonych i w większości przypadków słusznych praw fiz.;
dawna nazwa enancjomerów.
Materiały dodatkowe
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
