optycznej
Encyklopedia PWN
fiz. obraz obiektu świecącego lub oświetlonego powstający w wyniku przejścia przez odpowiedni układ opt. (soczewka, zwierciadło) rozchodzących się od obiektu promieni świetlnych;
prosta łącząca środki krzywizn powierzchni łamiących układu optycznego (powierzchni soczewek, zwierciadeł);
urządzenie do obserwacji obiektów astronomicznych w świetle widzialnym (tj. odbierających fale długości 350–1000 nm);
przesłona (lub jej obraz), której wielkość decyduje o ilości światła przechodzącego przez układ opt., a więc i o jasności obrazu dawanego przez ten układ;
cecha ośrodka polegająca na zależności jego właściwości opt. od kierunku;
zjawiska opt. wykazujące odstępstwo od ustalonych i w większości przypadków słusznych praw fiz.;
