optyczna
Encyklopedia PWN
fiz. dwuwymiarowa transformata Fouriera (Fouriera przekształcenie) natężeniowej funkcji odpowiedzi impulsowej układu opt. (odwzorowanie optyczne);
bistabilność optyczna, histereza optyczna,
zjawisko polegające na tym, że nieliniowy układ opt. zmienia swą przepuszczalność w zależności od natężenia przechodzącego światła, wykazując przy tym właściwość histerezy.
aktywność optyczna, czynność optyczna,
właściwość ośrodka (substancji) przejawiająca się w skręcaniu płaszczyzny polaryzacji przechodzącego przez ten ośrodek światła spolaryzowanego liniowo (skręcalność opt.) lub zmianie stanu polaryzacji z liniowej na eliptyczną (eliptyzacja światła);
fiz., fot. bezwymiarowy współczynnik D charakteryzujący absorpcję światła w ośrodku optycznym, zdefiniowany jako logarytm naturalny odwrotności współczynnika transmisji ośrodka T: D = log (1/T) = log(I0/ I), gdzie I0, I odpowiednio światłość wiązki padającej i wiązki wychodzącej;
właściwość substancji optycznie aktywnej, polegająca na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła podczas przechodzenia światła spolaryzowanego przez tę substancję;
