ontologiczny
Encyklopedia PWN
praktyka
naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;
[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],
pogląd filozoficzny sformułowany przez T. Kotarbińskiego;
filozof francuski;
Russell
, hrabia, ur. 18 V 1872, Trelleck, zm. 2 II 1970, Penrhyndeudraeth (Walia),
angielski logik i matematyk, filozof i myśliciel społeczny; jeden z twórców współczesnej logiki matematycznej.
[rasl]
Bertrand Arthur William 
Materiały dodatkowe
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
