okresu starobabilońskiego
Encyklopedia PWN
sztuka środkowej i południowej Mezopotamii, rozwijająca się ok. poł. II tysiącl.–1. poł. I tysiącl. p.n.e.
astronomia
nauka przyrodnicza, której przedmiotem badań są ciała niebieskie, ich rozkład i ruchy w przestrzeni, pochodzenie, budowa oraz ewolucja, a także Wszechświat jako całość.
[gr. ástron ‘gwiazda’, nómos ‘prawo’],
