odniesienia
Encyklopedia PWN
dyscyplina filoz. w dużym stopniu pokrywająca się zakresowo i treściowo z tym, co jest obecnie nazywane filozofią przyrody nieożywionej.
kuge, kōke, ōyake,
w staroż. Japonii termin używany w odniesieniu do cesarza oraz jego dworu;
pedag.:
ordynariusz
w Kościele katol. zwierzchnik duchowny mający zwyczajną jurysdykcję (łac. ordinarium);
[łac.],
osteodensytometria
med. nieinwazyjny sposób pomiaru ubytku masy kostnej (wysycenia kości solami wapnia), gł. za pomocą promieniowania rentgenowskiego (stosuje się także promieniowanie gamma izotopu gadolinu 153Gd);
[gr. ostéon ‘kość’, łac. densitas ‘gęstość’, gr. metréō ‘mierzę’],
densytometria kostna,
petrologia
nauka o skałach, ich właściwościach fiz. i chem., budowie, powstawaniu, przeobrażaniu się i występowaniu w skorupie ziemskiej i płaszczu Ziemi;
[gr.],
