obyczaje
Encyklopedia PWN
litew. poeta, pastor luterański;
malarz austral., pochodzenia brytyjskiego;
otoczenie władcy i jego rodziny, dostojników świeckich i duchownych składające się z urzędników, domowników (łac. familiares), służby; ośrodek władzy i kultury będący nieformalną instytucją.
etologia
nauka biologiczna o zachowaniu się organizmów zwierzęcych i niektórych zachowaniach człowieka.
[gr. ḗthos ‘zwyczaj’, ‘obyczaj’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
etologia
filoz. termin wprowadzony do języka filozoficznego w 2. połowie XIX w. przez J.S. Milla i W. Wundta, oznaczający naukę o ludzkim etosie (etos), która bada kształtowanie się charakteru, obyczajów i zwyczajów jednostek lub grup społecznych;
[gr. ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
pisarz francuski;