obyczaje
Encyklopedia PWN
Shijing, Księga pieśni,
najstarsza antologia poezji chińskiej powstała XI–VI w. p.n.e.; jedna z kanonicznych ksiąg Pięcioksięgu konfucjańskiego (Wujing);
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
konserwatyzm
postawa, którą charakteryzuje przywiązanie do istniejącego, zakorzenionego w tradycji stanu rzeczy (wartości, obyczajów, praw, ustroju politycznego itp.) oraz niechętny stosunek do gwałtownych zmian i nowości;
[łac. conservatus ‘zachowany’],
o tempora! o mores!
o czasy! o obyczaje! — wyrażenie oburzenia na widok rozluźnienia obyczajów (Cyceron);
[łac.],
formacja kulturowa w dawnej Polsce;
Álvarez Quintero
dramatopisarze hiszpańscy, tworzący wspólnie, bracia:
[ạlwares kintẹro],