obrońca
Encyklopedia PWN
prawo zespół czynności prawnych zmierzających do odparcia oskarżenia lub złagodzenia odpowiedzialności;
Organizacja Wojskowa (OW), Organizacja Wojskowa „Longinusa”, Naczelna Komenda Grup Operacyjnych, od 1940 Konsolidacja Obrońców Niepodległości, od 1942 Kadra Bezpieczeństwa,
organizacja konspiracyjna utworzona X 1939 z części żołnierzy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”;
utrwalona w tradycji patriotycznej nazwa młodocianych obrońców Lwowa (1421 osób w wieku do 17 lat), uczniów szkół i studentów uczestniczących ochotniczo 1–22 XI 1918 w walkach pol. samoobrony z oddziałami ukr. (wojna polsko-ukraińska 1918–19);
prawnik, polityk, scenarzysta film.;
amer. aktor, śpiewak (bas-baryton) i piosenkarz, pochodzenia murzyńskiego; działacz prokomunist. Ruchu Obrońców Pokoju;
