obrońca

Encyklopedia PWN

prawo przedstawiciel procesowy oskarżonego (podejrzanego, skazanego) obowiązany do podejmowania całokształtu czynności procesowych korzystnych dla osoby reprezentowanej, zmierzających do odparcia oskarżenia lub złagodzenia odpowiedzialności karnej;
wyznaczony (delegowany) do obrony oskarżonego,
międzynar. organizacja utworzona i zdominowana przez komunistów, deklarująca walkę o pokój w stosunkach międzynar. i rozbrojenie;
Polski Komitet Obrońców Pokoju, od 1958 pod nazwą Ogólnopolski Komitet Pokoju,
organizacja społ., zał. 1949, związana ze zdominowanym przez komunistów międzynar. ruchem obrońców pokoju (zapoczątkowanym 1948 na Międzynar. Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu);
zrzeszenie 34 związków rezerwistów i kombatantów; utworzona 9 II 1928 w Warszawie w celu konsolidacji wszystkich organizacji kombatanckich II RP, działała do 1939;
grono adwokatów pol. w Królestwie Pol., którzy w okresie rewolucji 1905–07 udzielali pomocy prawnej działaczom rewolucyjnym aresztowanym przez władze rosyjskie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia